PAWEŁ GRYNDA

To poważne problemy natury behawioralnej człowieka wpływające na wszystkie aspekty funkcjonowania ludzkiego organizmu: fizyczne, psychiczne i społeczne. Objawiają się niepokojami, negatywnymi emocjami, wstrętem, bądź uczuciem wstydu, związanymi z jedzeniem. Problem ten najczęściej dotyka nastolatki i młode kobiety. Dużo rzadziej dotyczy mężczyzn i chłopców, jednak znane są i takie przypadki. Najczęściej występujące zaburzenia odżywiania to psychiczny jadłowstręt, bulimia i napady objadania się.

Same objawy zależne są od danego zaburzenia i różnią się znacząco między sobą.

Anoreksja, charakteryzuje się irracjonalnym lękiem przed przybraniem masy, a także chorobliwą potrzebą jej zmniejszenia, co wywodzi się z wypaczonego postrzegania własnej wagi i budowy ciała. Chory stosuje różne metody odchudzania, od liczenia kalorii, przez nadmierne ćwiczenia, aż po leki przeczyszczające i wymuszanie wymiotów. Ekstremalne wysiłki mające na celu zmniejszenie wagi mogą powodować bardzo poważne problemy zdrowotne, a w skrajnych przypadkach śmierć. Całość sytuacji komplikuje fakt, że chory wcale nie widzi problemu, nie dostrzega swojego zaburzenia, wręcz je ukrywa.

Bulimia, także wiąże się z nieprawidłowym postrzeganiem swojej sylwetki, jednak różni się od anoreksji. Polega na epizodach objadania się w bardzo krótkim czasie, a następnie na niezdrowym pozbywaniu się nadwyżek kalorii poprzez wymioty, wyjątkowo ciężkie treningi, czy leki na odchudzanie. W przypadku bulimii choć ryzyko utraty zdrowia jest równie wysokie i potencjalnie może prowadzić do śmierci, to jednak chory często zdaje sobie sprawę
z nieprawidłowości swojego odżywiania i sam aktywnie szuka pomocy.

Zaburzenie odżywiania ARFID, jest trudne do odróżnienia od zwykłych preferencji żywieniowych i potocznego stwierdzenia „tego nie lubię”. Polega na unikaniu konkretnych typów jedzenia, ze względu na specyficzne uwarunkowania: kolor, zapach, smak, konsystencję, czy strachu przed zadławieniem się, NIE wynika z ryzyka przytycia. W konsekwencji może prowadzić do braku danych składników w organizmie, niedoborami, czy utratą masy.

Głównym zadaniem terapii jest wrócenie do normalnej, zdrowej wagi. Często jest to jednak niemożliwe bez psychoterapii, gdyż pacjent nie zdaje sobie sprawy z potrzeby leczenia (jak przy anoreksji) lub nie może zapanować nad napadami choroby (jak przy bulimii). Celem leczenia będzie w takim przypadku zdefiniowanie problemu, ale także ustalanie wzorców prawidłowego żywienia się i radzenia sobie z zniekształconym wizerunkiem samego siebie.
W niektórych przypadkach stosuje się też farmakoterapię antydepresyjną. Zdecydowana większość przypadków wróci do pełni zdrowia po zakończeniu leczenia, które może być czasochłonne. Zdarzają się nawroty i bardzo ważnym jest wtedy uzyskać odpowiednią pomoc. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, nie czekaj, porozmawiaj ze mną, nie bagatelizuj problemu.