PAWEŁ GRYNDA

Uzależnienia to zaburzenia psychiczne fizjologiczne, jak i psychologiczne od czynników takich jak substancje, nawyki, aż po osoby. Wpływają destrukcyjnie na życie pacjenta, a także jego najbliższe otoczenie. Najpowszechniejszym jest uzależnienie od alkoholu lub substancji psychoaktywnych.

Objawia się potrzebą przyjęcia danego środka nawet jeśli wynikną z tego negatywne konsekwencje.

Chory nie jest w stanie kontrolować potrzeby zażycia
danej substancji. Pacjent uznaje zaspokojenie
uzależnienia jako nadrzędne wobec zajęć codziennych.

Wyróżniamy:

Uzależnienie fizyczne, to najczęściej spotykane. Polega na podporządkowaniu rutyny dnia
pod konieczność zażywania substancji psychoaktywnej. Dzieje się tak z powodu dostania się
jej do komórek i wytworzenie sztucznej potrzeby utrzymywania w organizmie w celu
zachowania równowagi metabolizmu. Odstawienie substancji może powodować szereg
efektów ubocznych takich jak drżenie mięśni, czy biegunki. Zależnie od samego środka
intensywność uzależnienia i jego natężenie są zmienne.

Uzależnienia psychiczne, które także wiążą się z podporządkowaniem się chorego
konieczności przyjmowania substancji psychoaktywnej, ale też wykonywania danej
czynności. W tym wypadku zmienia się jednak przyczyna z fizycznej na emocjonalną.
Objawy uzależnienia psychicznego to natrętne myśli, obsesja związana z daną substancją lub
czynnością, ale też tłumaczenie niemoralnych lub nieodpowiednich zachowań wynikających
z zaburzenia. Uzależniony nie zwraca uwagi na swoje otoczenie społeczne, liczy się tylko
poczucie nagrody związane z tymczasowym zaspokojeniem zaburzenia.

Uzależnienie społeczne, występuje głównie wśród osób nieprzystosowanych, mających
problemy z nawiązywaniem relacji z rówieśnikami. Najczęściej dotyczy subkultur i objawia
się lękiem przed odrzuceniem z danej grupy z powodu niedopasowania, czy to wizerunkiem,
czy zachowaniem. W tym wypadku uzależnienie następuje od grupy, nie substancji
psychoaktywnej.

Leczenie uzależnień to przede wszystkim psychoterapia mająca na celu wypracowanie
dobrego samopoczucia psychicznego oraz poprawę samooceny bez substancji
psychoaktywnych lub innych źródeł zaburzenia. To także zmniejszenie kontaktu z
przedmiotem uzależnienia oraz poprawa relacji z otoczeniem. W przypadku uzależnień
fizycznych stosuje się też farmakoterapię.