PAWEŁ GRYNDA

To zaburzenia lękowe, których przyczyna leży w stanach „nerwicowych”, stresie i wiąże się z odczuwaniem lęku nie współmiernego do prawdziwego zagrożenia. Osoba zaburzona boi się konkretnych przedmiotów, postaci, zdarzeń, ale też tego, że za chwilę może wydarzyć się coś złego.

Najczęściej występującym jest lęk społeczny, często mylony z nieśmiałością. Jest to strach przed oceną zewnętrzną, ośmieszeniem, czy poniżeniem. Może dotyczyć konkretnych sytuacji jak przemawianie, ale też grup społecznych np. dzieci. Szacuje się, że lęk społeczny dotyczy około 10% wszystkich ludzi i jest też najczęściej bagatelizowanym.
Nerwica natręctw to zaburzenie objawiające się w postaci nawracających natrętnych myśli lub zachowań, a także całych ich ciągów. Mogą mieć różną naturę, ale zazwyczaj są nieprzyjemne, nielogiczne, a często wręcz obsceniczne dla chorego. Osoba dotknięta takim zaburzeniem nie jest w stanie się mu samodzielnie przeciwstawić, a gdy próbuje, napięcie i stres stają się wręcz nie do zniesienia.

Zaburzenia dysocjacyjne, prowadzące do utraty kontroli nad własnym ciałem, myśleniem czy tożsamością.
Mogą przybierać postać częściowej utraty pamięci, całkowitego odcięcia się od otoczenia, czy drgawkami lub krótkotrwałym zaburzeniem danego zmysłu. Zaburzenia te najczęściej wywoływane są poprzez natężenie stresu lub w wyniku traum pourazowych.

Zaburzenia hipochondryczne, występują w formie przeświadczeń, że jesteśmy chorzy. Często dotyczy poważnych schorzeń, a osoba zaburzona dostrzega u siebie przynajmniej kilka objawów, które mają za zadanie potwierdzać jej stan. Takie osoby często odwiedzają specjalistów, aby potwierdzić swoją domniemaną dolegliwość, a w sytuacji odrzucenia przez lekarza tezy o chorobie, niejednokrotnie zmieniają ją lub odkrywają nowe objawy potwierdzające zachorowanie.