PSYCHIATRIA / SEKSUOLOGIA
ZABURZENIA OSOBOWOŚCI
DEFINICJA
Osobowość to całość cech psychofizycznych człowieka.
To ukształtowane genetycznie człowieka i przez jego otoczenie. To intelekt, uczucia i wola. Odpowiada za poczucie bycia sobą. Jest stała i niezależna od danej sytuacji, bądź okoliczności. Zaburzenia osobowości są
zjawiskiem dość powszechnym, gdyż szacuje się, że problem dotyczy około 10% populacji.
Zazwyczaj ujawnia się w wieku młodzieńczym, w trakcie dojrzewania i utrwala się w wieku dorosłym. Same przyczyny zaburzeń są złożone i nie do końca wyjaśnione. Niebagatelne znaczenie mają czynniki genetyczne, jak i wpływ środowiska.
Często wiążą się z innymi zaburzeniami takimi jak uzależnienia, depresja, schizofrenia czy zaburzenia urojeniowe.
Zauważa się też bardzo duży odsetek chorych popełniających lub próbujących popełnić
samobójstwo.
OBJAWY
Jaki zakres objawów obejmują poszczególne zaburzenia osobowości?
- Paranoiczne, które cechuje nieufność wobec innych osób, ciągłe poczucie bycia
atakowanym. - Schizoidalne, objawia sie wycofaniem z relacji z innymi ludźmi, to także niechęć do
doświadczania przyjemności. - Schizotypowe, które objawiają się lękiem społecznym, a także niezrozumiałymi,
uznawanymi za dziwaczne językiem lub zachowaniami. - Antyspołeczne, cechujące się skrajną emocjonalnością taką jak wysoka agresja,
impulsywność lub przeciwnie chłodem emocjonalnym, przy jednoczesnym braku
poszanowania praw i norm społecznych. - Narcystyczne, to wzmożona potrzeba bycia podziwianym oraz uzależnienie samooceny od
opinii osób postronnych. Występuje w połączeniu z brakiem empatii względem innych. - Obsesyjno-kompulsywna, objawia się nadmiernym perfekcjonizmem, potrzebą sprawowania
kontroli nad innymi. - Zależne, to nadmierne podporządkowywanie się, wykazywanie wielkiego przywiązania, w
zamian za bycie objętym opieką. - Osobowość lękliwa, objawia się przede wszystkim wyjątkową wrażliwością na krytykę,
powodującym poczucie nieprzystosowania i izolację społeczną. - Histrioniczne, to zaburzenie zbliżone do narcystycznego ze względu na potrzebę skupiania
na sobie uwagi innych, to także wyjątkowo chwiejna uczuciowość. - Osobowość chwiejna emocjonalnie to dominujące poczucie niespełnienia, ciągłe
angażowanie się w intensywne i nietrwałe związki, to niestabilność emocjonalna z tendencją
do impulsywnych zachowań.
LECZENIE
granice między nimi są wyjątkowo zatarte. Podstawą leczenia jest psychoterapia mająca na
celu ograniczenie występowania objawów i pomoc w codziennym funkcjonowaniu. Często
wspierana farmakoterapią.