PAWEŁ GRYNDA

Spadek zainteresowania seksem u kobiet to temat bardzo indywidualny i uzależniony od wielu czynników, a samo zaburzenie libido wpływa na pogorszenie się jakości wielu aspektów życia. Problem dotyczy głównie kobiet po 40 lub po 50 roku życia, może też występować po urodzeniu dziecka, a także w odpowiedzi na silny stres, gdzie jest jego naturalnym następstwem.
W większości przypadków popęd płciowy jest możliwy do przywrócenia do prawidłowego poziomu.

Podczas menopauzy dochodzi do zmian proporcji pomiędzy estrogenami, a testosteronem w ciele kobiety. Jest to głównie spowodowane spadkiem produkcji tego pierwszego po 50 roku życia. Ma to bezpośredni wpływ na chęć do współżycia seksualnego kobiety, ale także może być przyczyną bolesnych stosunków lub suchości pochwy, co sprawia, że kobieta bardziej świadomie zaczyna unikać zbliżenia.

Podobny efekt może przynieść antykoncepcja hormonalna, poprzez zawartość progesteronu w wielu tabletkach, który powoduje wyciszenie popędu płciowego. Jest to najczęściej okres początkowy stosowania danych środków, który utrzymuje się przez kilka miesięcy. Następnie normalizuje się, gdy organizm kobiety przyzwyczai się do stałej zmiany proporcji hormonów. Spadek libido po ciąży ma często podłoże w zmęczeniu, zmianach w wyglądzie ciała, a także
stresie związanym z narodzinami dziecka. Niemniej gospodarka hormonalna kobiecego ciała jest tu także kluczowa, wiąże się ze wzrostem prolaktyny, która także obniża żeńskie libido.

Dosyć powszechną przyczyną bywa niedoczynność tarczycy. Brak tyroksyny i trójjodotyroniny powoduje ogólne wyczerpanie oraz depresję, co przekłada się na zauważalne obniżenie poziomu popędu płciowego. Nie zawsze przyczyn spadku libido należy szukać w gospodarce hormonalnej kobiecego organizmu. Równie często zdarza się,
iż geneza zaburzenia leży w podłożu psychologicznym. Znaczna część przypadków wywołana jest przez depresję, traumatyczne doświadczenia seksualne z przeszłości, niską samoocenę lub przewlekły stres w pracy lub środowisku
domowym. Duże znaczenie mają także zaburzone relacje wewnątrz – związkowe, takie jak brak bliskości emocjonalnej, brak zrozumienia ze strony partnera, czy brak zaufania.

Całość leczenia należy poprzedzić bardzo szczegółowym wywiadem z lekarzem specjalistą, który ze względu na intymną tematykę może wydawać się nieprzyjemny. W praktyce seksuolog ma na celu tylko pomóc i potrafi w pełni profesjonalnie przeprowadzić taką rozmowę zachowując na uwadze komfort pacjentki. Psychoterapia często jest niezbędna, tak jak szczegółowe badanie poziomu hormonów, czy historii odbytych chorób. Tylko odpowiednio dobrana farmakoterapia (hormonalna terapia zastępcza) oraz pomoc wykwalifikowanego terapeuty pomoże Ci przywrócić naturalny poziom popędu seksualnego.